Consolatorium theologicum
Liber 4, Cap. 5: De propria humiliatione ad peccatorum confessionem
Basel: J. Amerbach, 1492 (ff. 27v-28r)

Homepage     Index Page

Rursus non sit tibi amarum peccata tua in secreto confiteri et te propria voce accusare. Nam infirmus libenter et cum gaudio sumit potionem amaram: ne mortem gustet amariorem. Et multo plus confiteri crimina pro breui tempore licet amarum existat: cum gaudio tamen est faciendum: ne mortem perpetuam quis incurrat. Hanc nimirum considerationem etiam Augustinus videtur habuisse. Melior est inquit modica amaritudo in faucibus: quam eternum tormentum in visceribus. Ecce dicit amaritudo in faucibus: scilicet ipsius penitentis ratione amare et lachrymose confessionis. Sed addit modica: in comparatione ad eternum tormentum: respectu cuius amare confessionis actus est quasi aliquod momentaneum: quo non solum euaditur eternum tormentum: sed succedit ei etiam eternum gaudium. Ideo non tardes confessionem incipere: et gaude de spacio penitentie tibi dato: quamuis breui et incerto: quo per confessionem posses te a morte perpetua liberare. Et vt dicitur in Ecclesiastico: Pro anima tua non confundaris dicere verum. Est enim confusio adducens peccatum: scilicet que confessionem impedit: et est confusio adducens gloriam et gratiam: scilicet qualis est illa que confessionem perficit.