Rursum de odorandi defectu non tristeris: sed paruipendas perceptionem odorum rerum corporalium non semper tibi presentium nec haberi possibilium ad ipsarum odores sentiendum. Expedit quidem magis vt contendas satiari et delectari in odoribus virtutum ac in odoribus inde prouenientium in corporibus sanctorum. Nempe quanto magis odores corporum naturales paruipendis: tanto magis ad spirituales et supernaturales odores percipiendos proficies et ascendis. Coniicias ergo de odoribus virtutum quam sint perfecti: ex quorum quasi redundantia seu correspondentia contingit multiplici scriptorum testimonio miros odores corporales in sanctorum reliquiis sensibiliter experiri. Profecto si hoc ita se habet in corporibus nondum glorificatis necdum reanimatis: quanto magis in glorificatis animabus sanctissimis: cum virtutum suarum precipuis odoribus intime sibi vnitis: ipsis virtutum spiritualibus odoribus in corpora gloriosa per redundantiam corporaliter descendentibus. Et si hoc erit in aliis sanctis: quantomagis in virgine gloriosa: quantoque incomparabilius in ipso christo. Tu ergo homo qui speras tandem ineffabiliter recreari perpetuis odoribus talibus et tantis: nonne dignum putas paruipendendos esse odores huius mundi: ac proinde non curandum si defectum habeas in actu vel instrumento odorandi? Tanto nanque perfectius et delectabilius dictam immensam suauitatem celestium odorum percipies: quanto in presenti magis ad hoc per modum meriti te disponis contemnendo scilicet presentium odorum naturalium recreationes: ac per consequens minime curando defectum sensus vel organi quo ipsos sentire posses.