Denique si vis consolari super iniuria tibi illata: recurre quamtotius mente ad peccata per te perpetrata. Unde Gregorius. Tunc illata conuitia bene toleramus: cum in secreto mentis ad mala perpetrata recurrimus. Leue quippe videbitur quod iniurias patimur: dum in actione nostra conspicimus quod peius est quod meruimus. hec Gregorius. Et profecto bene dicit. Considerato nanque quod iniuria nobis illata insufficienter correspondet peccatis: merito gaudemus quod de residuo parcitur nobis. Quis enim vel iusto dei iudicio priuandus vtroque oculo: non merito gauderet relicto sibi vno: altero a non suo iudice iniuriose sibi ablato? Attende etiam pro consolatione tua: quod secundum Augustinum: iustus patienter tolerans iniuriam: celestem meretur coronam. Et illud quod sub disiunctione promittitur per Chrysostomum dicentem: Quicquid a quolibet hominum passi fuerimus iniuste: aut remissionem accipiemus omnium peccatorum: aut si tanta in nobis delicta non fuerint: clarioribus honorabimur coronis. hec Chrysostomus. Et vere magnum est: remissionem omnium peccatorum accipere. Sed maximum est clariorum coronarum celestium gaudiis abundare.